Ντέισελ, Λόντεβικ βαν-

(Lodewijk van Deyssel, Άμστερνταμ 1864 – Χάαρλεμ 1952). Φιλολογικό ψευδώνυμο του Ολλανδού συγγραφέα και κριτικού Κάρελ Γιόαν Λόντεβικ Άλμπερτινγκ Τίιμ (Karel Joan Lodewijk Alberdingk Thijm). Υπήρξε ένας από τους πιο δραστήριους συνεργάτες του περιοδικού De Nieuwe Gids (Ο Νέος Οδηγός) γύρω από τον οποίο είχαν συγκεντρωθεί οι εκπρόσωποι της Κίνησης των Ογδόντα, η οποία ανανέωσε την ολλανδική λογοτεχνία τόσο από άποψη ύφους όσο και από άποψη λεξιλογίου. Ως κριτικός, ο Ν. υπήρξε οξύς και βίαιος. Στην πεζογραφία, ο αρχικός θαυμασμός του για τον Ζολά και τους Γκονκούρ του υπαγόρευσε μυθιστορήματα καθαρά νατουραλιστικά, όπως Ένας έρωτας (1887) και Η μικρή δημοκρατία (1889). Μετά το 1890 (του 1891 είναι το έργο Ο θάνατος του νατουραλισμού) το ενδιαφέρον του Ν. στράφηκε ολότελα προς τα προβλήματα της εσωτερικής ζωής και το σπιριτουαλισμό (Από τον Ζολά στο Μέτερλινκ, 1895). Εκλεπτυσμένο ύφος χαρακτηρίζει τα Ποιήματα σε πρόζα (Άνθρωποι και βουνά, 1891, Νεότητα 1892, Αποκάλυψη, 1893). Αναφέρουμε επίσης μια σημαντική μελέτη για τον συγγραφέα Μουλτατούλι (1891), μια βιογραφία (1892) του πατέρα του, ιστορικού της τέχνης και το ημερολόγιο Από τη ζωή του Φρανκ Ρόζελααρ (1911).